Sırıtmak kadar ölü bir yerden: Ağzınla çıkmana bak⠀

Eninde kırılan her şeyin içe bükülmesi: Olmasıdır yaşamak⠀

Narin bir sınıra gelir öpüşler: Islanmasa yaşayamaz⠀

Ama kırılın bir bakalım: Nereye kadar gidilebilir⠀

Önce sığınmaktır her şeyden önce: Kolları birer kemik gibi⠀

Zamanı boğan da onun ipleridir: Kendini yukarı doğru asması⠀

Aynen öyle görülür elleri: Ellerine laf yok⠀

Yanımızda böyle böyle uzadı: Kendine gelmeyi mi öğrendi