çok isterdim sana bir şiir yazmayı

saçlarını, yüzünü, o güzel huyunu anlatan, dingin akan nehir gibi bir şiir

ama sen yoksun ki

hiç var olmadın.

bana seni hatırlatan nedir

seni aratan?

içimdeki boşluk nedir,


yerine hiçbir şey koyamadığım.


beni bu adaletsiz dünyada yapayalnız koyan kimdir?


sen misin sevgili?


kainatın en büyük şefkatiyle saçlarını okşadığım,

ellerini tuttuğum sevgili...

sen misin reva gören bana bu yalnız, boş, sevgisiz karanlığı?

sen geleceksin diye yerinden çıkacak yüreğimi

ellerinle ikiye ayıran da mı sensin?

sana bakınca umudu gören gözlerimi,

kan çanağına çeviren de mi sensin?

senin varlığınla çiçek açan ruhumu,

uçsuz bucaksız karanlığa koyan sen misin?


ey derdini kendime dert edindiğim, yaranı yaram bellediğim sevgili

sen misin?



sen neredesin?