Bahsedersin birinden, anlatmaya başlarsın. Uzun, soluklu, nefes kesen bir anlatımda bulursun kendini aradan geçen sürenin farkında olmadan.
Söylemek istediklerinin çoğunu söylemişsindir. Çok az bir şeyler kalmışsa da önemli değildir bu.
Asıl söylemek istediklerini söylemişsindir çünkü.
Hatırlar gibi iç geçirdikten sonra kötü birinden bahsettiğini, kötü biri olmadığını söyler gibi sessizce fısıldarsın: ''Arkasından konuşuyor gibi olmasın.'' Sözünü bitirdikten sonra kendi kötülüğün gelir aklına.
Acaba bunları anlatan ve konuşulan kişinin de bildiği şeyleri anlatmak arkasından konuşmak mı oluyordu?
Her neyse, bunu fazla düşünmeden...
Ne söylemek istediğimi sen de biliyorsun ama bunu arkandan söylemek istiyorum.
Arkandan konuşur gibi olmasın ama
seni seviyorum...
