Kabaran bulutlar, kabaran

İçimden asfalta kabaran, travmatik iyiyimler

Senden yana şüpheliyim bazen

Çocuksun hâlâ tabutunda,

Pragmatist dik başlılığın esameleri,

Çok ender.


Ne kadar dolu bir mezar, ne kadar uzun

Nihilistim ben, solmuş irislerin silinmeye mahkum

Çocuksun hâlâ tabutunda

Özlemden delirmenin medeni hali

Ve, ve, ve sade bir keşkeyle

Çarmıha gerilen İsa mı, ben mi?


Zemin, zemin değil

Bir yapışkan lastik belki ayağımın altında

Direncim düşmeyecek, sesimi kısmayacağım

Kanlı avuçların izleri göğsümde

Bencil yaralar iyileşmez, ağlamayacağım.

Asfalta kabaracağım, kusarak

Çatlayarak.


Çünkü sardunyalar, yenibaharlar

Azaldıkça azalıyor bir parçası kendimin

Baldırımda damgamla kölesiyim belkinin

Konuş işte benimle oğlum,

Tek kelimene ihtiyacım var

Urganlar biriktikçe ağzımda, alsafta kabaracağım asfalta

Çünkü tutkular, arzular

İhtimaller seni bana yamayacak, boşluk kalmayacak

Asfalta kabaracağım, öyle yarım kalamaz

Yarım kalmayacak.

Yarı- hiç bir şey kalmayacak.