aşkın en yalan haliydi harcadığımız yıllar
bense en yalın halimle sevmiştim seni
öyle, sebepsiz
yapayalnız olduğunu unutmuşum her insanın
doğarken yalnızdık
ölürken yalnız olacağız
yalnızlığı yıkan şey paylaşmaktır
bir evi, bir hayatı, bir kalbi
sen tuğla koyarken duvarlarıma
ben yok ettim korkularını tırnaklarımı sızlatarak
şimdi senin bıraktığın ellerimi parmak uçlarından kendim tutuyorum
sızlamasınlar diye
hafifçe
bu sefer susuyorum sevgilim
kalbimi yorduğun her akşam için susarak gidiyorum senden
aşkımızı, yıkılan hayallerimizin toz bulutuna bırakarak gidiyorum
seninle girdiğim bu evden
tek başıma çıkıyorum
hoşça kal, ölüyorum
