Hayatın en ücra noktasında bir adam oturuyordu
Elinde kasvet menşeili bir çiziktirme bulunuyordu
Nokta mı koymalıydı yoksa virgül mü, bu anlamsız bir soruydu
Son zamanlarda kendisine biraz fazla edinmişti böylesine bir huyu
Aşk, dedi, daha mı çok kurutur yoksa daha mı az ıslatır yüreğinin kulpunu
Sonra hatırladı, unuttu, tekrar hatırladı, tekrar unuttu, o akşam, o koltukta öylece durdu
Kendisine bir yas, bir de kaldırım taşı beğendi, ellerini çenesinde kenetledi ve huzur içinde uyudu
