Ve ateş yanar
Karanlığa isyan etmeden yanar hem de
Asilce...
Mütevazı...
İlk rengini alır ümitten yeşil olur
Hayalleri ve iyi niyetleriyle, insanlara cesaret verircesine
Bakın ben de sizin gibi bir insandım ve sizin üstünüzde bir makama talip oldum der
Ve devam eder tazime, karanlık gücenmesin diye
Sonra bulur tutuşturacağını kızıl olur
Ben düştüm bir sevda peşine sende gel ardımdan daha da geç kalma
Der ama ne çare
Göz yaşlarıyla karşılaşmaya
Korkularıyla yüzleşmeye mahkumdur
Yoktur alevine har katacak yaren peşinde çünkü
Tutuşmamıştır o bizim gözü yükseklerde olan, kendini alev sanan sevda kıvılcımı gibi
Akıtır bembeyaz acılarını yüzünden kızıl kalbine doğru
Siyah olur,
Ve ateş yanar
Hem de ne siyah, karanlık bile kızar bu tazim ehli toy benim siyahıma rakip mi oldu diyerek
Ama o susar... Susar
Kin ve nefretten yenisini eşedini buldum sanıp sevdasını bir çeker içine öfkeyle
Kıpkırmızıdır bizim artık masum olmayan ateş
Önüne geleni yakar yıkar
Ve bakar ardına, ve görür önünü, gücü herkese yeter ama zafı yaren...
Tekrar, sessizce, sakin
Havf ile, reca ile
Büker boynunu renksiz, şeffaf, pak kalır
E bu ateşi yakan aşk, tertemiz olan yavruya hediye lütf etmeyecek mi
Yarene hep mi kıyak geçecek, elbet o da düşecek...
Ki ateş tekrar yanar, hem de yanlızlığa da borcunu öder de yanar
Şimdi ise bir nur gibi bembeyaz iki tohum da, pişerler ateşte
Ve yanar insan
Başı da sonu do toprak değil ateş insan
Yanar ezelden ebede mabedinde vazife üzre....
