Sönüyor güneş üstümüzde

Bir izmarit basıyorsun küllüğe

Çıkıyor şehrin yollarından üflediğin duman

Kimsin sen?

Kimdim ben yanmazsam yaşayamam derken

Neyime güveniyorum bazen

Nefesin ahım oluyor da göğe doğru

Duymuyorsun


Sen bu dehrin ateşbazısın

Bu şehrin görülmemiş yazı

Yoksulluğum birazı,

Büyümemişliğimin itirazısın.


Şimdi dizilsem pencerenin önüne

Dizilsem de konuşsam günahımla

Camlarını kırıp döksem had bilmezliğimden

Anlasam, anlasam, anlasam

Öfke mi tutar mideni üzülmek mi?

Öğrensem de ona göre yaşasam


Ölesim geliyor sana kurup uyanamadığım saatlerden

Çekip gidesim,

Bir kere de benim için dal diye göğün bitmezine

Benle yakaydın isterdim sigaranı

Beni çekip hücre hapis edeydin ciğerine

Kaşkolüne, kazağına,

Herhangi bir yerine


Dehrin ateşbazısın

Uyutulmuş bataklıkların sazı,

Acıya kesen bağrımın avazı,

Ne hep ne hiçsin

Bazısın.


Duman geliyor üstümüze

Korkmuyorsun, korkuyorum

Yüzüme gülüyorsun, şaşkınlığıma

Burnum kanıyor yüzüne bakarken

Yanaşıp talebesine sevgi söyleyen öğretmen gibi

Beni sev diyorsun.

Burnum kanıyor


Bana bir yaşam ısmarlıyorsun

Ne sorgu ne sual giyiyorum üstüme

Yakasını yırtasım geliyor

Yakıştı diyorsun

Burnum kanıyor.


Ateşbazsın

Kanım kadar yakın ol isterdim

Çok azsın.