Kurağın suları gibi kesildi sesin

Merhaban olur muydu demem olmaz

Kuradın toprağıma bilmem de bilmem

Belkiydi çiçek açacak

Belkiydi su tutacaktı kirlenesi yüzüne


Astım yüzümü senin darında

İçimde ikrarı yıkılmış sen

Ne yaptığını, ne olduğunu

Ne yitirdiğini eyvah ki bilmeyen

Sana benli bir kıyamet siyah

Bana senli büyük yangınlar susuz

Gün sonu medetli, uykusuz.


Iramışız bilip bilmezlikten

Sankiydi başka ahmak yolların yolu

Ben kenarda üşüyüp giyinen sarhoş

Sen yolunda yordam bilmez yolcu

Ki

Ne oldu da kalan sen oldun?

Ne olmadı da giden ben?


Umudun yansın uzaklara uzaktan

Benim yüzüm yansın

Sende kalsın söyleyip susmadığım iması

Bende türkünün özü,

Bir çocuğun kir tutmayan siması

Tanırsın değil mi?


Topuklarının üstüne bas beni öyle anla

Beni böyle anla-beni anla

İsterim avcunun yetişmezliğinden,

Tutamadığından nabzımı ağla

Ağla yanmaz yürekli ağla

Böyle ölüyor insan insanda


İstemem bana yakma sigaranı

Sürme pencerenden dışarı ahval dumanı

Dağılmasın şehrin sokağından benim göğüme

Kaşkolüne hem kazağına

Göğsünün en çeperine


İyi olasın iyi

Hep gülesin hep

Çok gülesin, sönmeyesin, bilesin

Aynanın ardı sırdır

Görmeden ölmeyesin

Susup tutanın ahı vardır.


Yine de gam yeme doymazlığından

Yükseğindeyiz batmayı bilmez güneşin

Sen merdivenlerden in de git

Benim büyümekle bitmedi işim


Astım hırkamı ışığın bitmezine

Yüzüm düştü,

Karardım.