Kar düşerken ışıltısıyla
Kayıp batardı ay ellerimden
Üşürdüm ve yıldızlara sarınırdım
Çocukluk evlerinde yatarken
Görülmemiş rüyalara
Sabah olunca bakardım
Güneş avuçlarımda
Güller ise açardı
Parmak uçlarımda
Bahçeler, kuşlar ve kahkahalar
Hayallerinde sessizce kurulmuş
Bir çocuktum masal sofralarında
Sevinmiş doyurulmuş öylesine
Masallara bakan penceremden
Seyrederdim uzakları
Uzaktaki aşılası dağları
Dağlarda ateş yakan atlıları
Düşünmekle kalmazdım
At sürerdim onlarla
Dağlar da uyandırdı
Ben sürünce atları
Ağır uykularından
Atlardım aşardım korkularımdan
Biraz daha büyürdüm
Biraz daha
