Bir gölge olsaydım
şu vakitlere serilen.
Yalnızca bekleyen bu düş
hiç ışık görmeseydi.
Sızmasaydı ellerimden ruhuna.
İşte parlak bir histi
avuçlarımda tuttuğum.
Kimselerin göremeyeceği,
küçük, sıcacık
Yalnızca bana ışıldayan…
Ve bilmezdim, her mevsimde
yaprak dökmenin yorgunluğunu.
Ruhumu ağaçların koynunda
sallandıran rüzgar
hep o düşten sıcak esti bana.
Kaybolup giden çiçeklerimin minik parçaları
bir kıymık gibi içimde, birikiyor.
Ve bir daha yeşillenmeyeceğimi bilmek
işte, hep şiir yazdırıyor bana…
