Ben şimdi adı bilinmeyen bir deli

Çünkü akıllılık zamanları geçti

Zamanın her salisesi zehirli iğne uçları gibi

İnce ince zehirledi, hem beni hem kendini...


Nasıl akıllı kalınır ki

Onca acıya şahitlik edince

Bak dünya gözyaşı cehennemi

Mutluluklarsa gömülmek için kefenli!


Tadı yok artık hiçbir şeyin

Sevgiler, dostluklar, aşklar yavan.

Kalpler zırhlı sanki, merhamet en büyük düşman!

Adım atamıyorum ama yürüyorum

Ruhumun altından akıyor zaman.


Teselli istediğim yok,

Sadece uyandığım birbirinin aynı günlere ediyorum figan.

Sebepsiz telaşlarım saçma sapan

Her gün ben ve dünya, eskimiş yeni yalanlara açıyoruz zavallı gözlerimizi

Bunun anlamı ne,

Apaçık hüsran!


Ve insan pespaye hevesleri uğruna incitmekten hiç korkmayan

Daha fazlası için yakıp yıkan

Böylece kendi sonunu hazırlayan

Zavallı olmaktan bir adım öteye adım atamayan

Gelecek olan sondan kaçamayacak olan

Yok olacak olan koca bir ziyan!