Hızlıca geçip gidiyor zaman, işte nisan ortası
Yazdım aylarca, taştı içimdeki kor tası
Böyle araf'ta kalıyorum, bir hayli neşesizim
Bilmiyorum neredeyim, izsiz ve menşesizim
Bir sükûnet var ki ruhumda, korkutur beni
Belki sabrı öğrenirim, beklerken karma treni
Kış da bitti artık, kendime mevsim bulamam
Çağlar arasında sıkıştım, dönemimi arayamam
Sessiz ormanda yürüyorum, gözleri üzerimde
Ne oldu anlamadım, kan çekildi dizlerimde
Dimdik gölgesiyle buyur ediyorken bana
Bir an olsun bakamadım tutuk simasına
