İkimiz aynı dünyanın ayrı insanlarıydık.
Ben siyahı severdim.
Sen üzerinde gül bahçesi olmadan gezmezdin.
Ben yağmur yağınca ıslanmak isterdim.
Sen bulutlu havalarda bile şemsiyeni eksik etmezdin.
Ben çocuk görünce oynamak isterdim.
Sen büyütmek isterdin.
Ben kafam hep yerde gezerdim.
Sen gökyüzünün her tonunu ezbere bilirdin.
Ben hep bir cümlede olsa sana şiir okumak isterdim.
Sen inatla dilinde bir özdeyişle gezerdin.
Ben duygularımı dökerken utanırdım.
Sen karşında taş varmış gibi söylerdin sözlerini.
Ben hep hüzünlüydüm, hep gözlerim yaşlı.
Sen hep güleçtin, hep gözlerin umutlu.
Beraber yaşadık, öldük.
En sonunda ayrı ayrı gömüldük.
