Ayrıldığımız insanlar,hayatımızdan tam manasıyla çıktıklarını sanadursunlar;onları şiirlerimizde motif,yazılarımızla haşır neşir olacak unsurlar hâline getirerek,söz sanatlarıyla el ele tutuşturarak yaşatmaya devam ediyoruz.Unutmanın kabil olmadığı yerde,yazmak mukabil oluyor.Onlar,yaşamın bambaşka yerinde,bambaşka meşguliyetlerin pençesinde boğulurken bir şiirde kendileriyle hasret gidermekte olduğumuzun asla farkında değiller,olmayacaklar da.Biz masamızın başına eğilmek suretiyle kalkacağız geçmişin apansız taaruzundan.Teşbihlerin,mübalağaların ardına saklanacağız.Harflerin kudretine.Harflerin de böyle bir kudreti var işte.Zamana ve mesafeye meydan okumayı biliyorlar.Kalem,en çok kalbe dokununca silmek mümkün olmuyor.Söyle sen nasıl sildin,izi bile durmuyor.