Hiçbir duygu

Bu kadar aciz değil bilir misiniz?

Hiçbir savaş

Bu kadar acımasız değil

Ve hiçbir vedanın

Bu kadar acıttığı görülmemiştir

Savaşırken aşkın eteklerinde

Ve boğuşurken birkaç pençe

Bu kadar kan görmemiştir topraklar

Uzun uzun yolculuklarda

Bir buluş uğruna verilen heyecanlardın

Sahrada yürüyorum sanırsan

Bir serap görüyorum içim gidiyor

Senin gibi berrak ve ıslak

Ama yaklaştıkça kayboluyor

Siline siline azalıyor

Gerisinde bıraktı bak, boşluk ve kuru

Ve parçalanan hayaller, yaşamak uğruna

Senin gibi

İşte yine gidiyorsun

İşte yine aynı sözler

yapışmış ağızlara susmuyorlar

Sorarım size

Hangi hoşça kallar

“Hoşça” kalmıştır?

Kimin kalbi dayanmıştır ayrılığa

Ne dizeler dökülmüş

Ne şarkılar yazılmışsa da

Kim anlatabilmiştir hislerini

Oysa tüm ayrılık şiirlerini okudum bugün

Yavaşça ve içime çekerek

Tabii birkaç gözyaşı da eşlik etti dudaklara

Her birinde yaşadım seni biraz biraz

Demek ki hepsi seni anlatıyormuş sevgilim

Hepsi bu ayrılığı bekliyormuş

Bu şiiri bekliyorlarmış susmak için.

Bak ben susuyorum, artık tüm mısralarım

Hediyedir sana

Ve bu şiir de

Ayrılıkların son şiiridir