Kış gidiyor, bahar yüzünü gösteriyor, söylesene sevgilim sen ne zaman yüzünü göstereceksin? Çiçekler açıyor, sen ne zaman açacaksın perdeleri, ne zaman aralayacaksın pencereni? Arılar çiçeklerin etrafında vızır vızır, ben senin etrafında kıpır kıpır. Nerede bir uğur böceği görsem hemen elime alıp seni dileyip uçuruyor, bekliyorum gelmeni. Bülbül güle aşkını hep karşılıksız anlattı, gülden hiçbir şey beklemedi, tek amacı vardı o da içindeki sevgiyi sevdiğine en güzel şekilde vermek. Ben de onun gibiyim, perdelerini açma sen, pencereni aralamasan da olur. Benim kışım senin perdelerin, benim soğuğum senin penceren, benim karım, yağmurum senin yüzünü görmediğim günler. Ben sana kızmam, sana darılmam, senden nefret etmem ben; sana karşı sadece umut eder beklerim. Biliyorum elbet sensizlik bitecek, kış son bulacak, sen bana geldiğin gün benim baharım gelecek.
