Zamansal algım kaydı bugün,

Bir senin olduğun zamanlara daldı,

Bir de sensizken mutlu günlerime aldandı.

Ben kim olduğumu çoktan unuttum güzelim,

Sen ara bakalım...

Bulursan beni;

Bil ki artık seninim.


Düşürmüşüm aklımı yolda gelirken,

Çoğu insanın gidiyor olduğu yolu dönerken.

Yolu falan hiç hatırlamazım,

Bin defa gittim geldim,

Döndüm durdum artık durmazım.

Alışınca yolda olmaya,

İnsanın varma arzusunu anlamazım.


Bilsem de bilmezim sonları,

İşlerim sürekli aynı günahları.

Bilmeden yapmak daha günah değil mi?


Bensizim...

Arsızım...

Zaman zaman dilsiz,

Tatsızım...

Bazen akılsızım.

Çoğu zaman kendime saklarım aklımı,

En güzel alaya almak değil mi?

Insan varsın bilmesinde

Alay etmek hoş değil mi?

En eğlendiğim zamanlarda tanıksızım.


Kafamın içinde alemler,

Bir allahın kuluna sezdirmem.

Kalbimin içinde duygular derya,

Kesseler boğazımı,

Hiçbir insana sezdirmem.

Seviyorsam söylemem

Söylüyorsam sevmem.

Aptal insan anlamaz.

Seviyorken bağlanır da,

Dile düşürürsen sevgiyi,

Kibri büyür saldırırda.

Hissedemiyor çünkü,

Alay edilmez mi bununla?

Bir ben bilirim,

Ne kurbana sezdiririm,

Ne cellada kurbanı ezdiririm.

Kurban da benim,

Celladın sahibi de benim.

Hepsi bir alem

Hepsi kafamda.

İnsan...

Ah! İnsan,

Zavallı insan sadece bir yansıma.

Değiştiremez hiçbiri,

Nasıl görünmeleri gerektiğini.

Nasılsa kafamda,

Zamanla dönüşürler hayatta.


Kinsizim...

Kimsesizim...


Kimsiniz siz?

Pardon!

Ben evsizim.

Size sığındım bugün,

Tekin değil miyim?

Ne demek istiyorsunuz?

Ben biraz densizim.

Dengesizim....

Siz bana geldiniz doğru.

Ben sığınmak için değilim.

Ben çok takatsizim bu aralar.

Kol kanat geremem size.

Yol çok yakın dönün siz.

Benden bir yol bile olmazken,

Sizi kabul edemeyecek kadar yersizim.


Mesela dün kendimi atacaktım kendimden,

Yaşamaya o kadar elverişsizim ki

Katlanamadım kendime.


Ama kendimi affedebildim hemen,

Dedim ya dengesizim...


Peki ya siz?

Siz de mi değersizsiniz?

Kim değer verir ki bu zamanda?

Haklısınız.

Siz değer verir misiniz hiç?

Ah tabii ki ne münasebet.

Siz değer vermezsiniz.


Ben değerli görürüm kendimi hep,

Mesela geçen gün çok değerliydim,

Kendimi asacaktım az daha

Değerim konusunda anlaşamadım kendimle.

Çok değerli canıma ilk defa değer verdim de aşamadım kendimi ikinci defa.


Siz bilirsiniz,

İsterseniz gidebilirsiniz.

Söyledim size,

Beklediğinizi bulamayacaksınız.

Kimseler bulamadı burada aradıklarını.

Benden yer istediniz.

Aslında yer beğenemezsiniz siz.

Ne istediğinizi bile bilmeden geldiniz.

Peki peki

Gidin hemen

Ben bilemem ne istediğinizi,

Arayıp bulun lütfen.


Ben mi?

Beni kendimle yüzleştirmem,

Biraz zaman alacak.

Siz beni düşünmeden gidin lütfen.

Hiç görünmedim ben.

Yoktum henüz.

Var olmam da biraz zaman alacak.


Benden bahsetmeyin kimseye.

Benden bahseden insanlar,

Pişman olurlar genelde.

Çünkü kuşku düşürdüm içlerine.

Korkarlar ölümüne hep.

Bahse girdim hepsiyle,

Çünkü;

Bahsimi duyan

Onları hepten deli sanacak.