İnce eleyip sıkı dokudum giysilerimi
Kimilerine göre biriyle,
Kimilerine göre kimsesizlikle.
Soğuk dudaklar ardına gizledim yaşamımı
Kıyıda kalınmışlıkla cezalandırdım kendimi
Yardım eli uzatsam da hayatıma,
O eli hissedemedim benliklerin denizinde.
‘’Bir kaşık suda boğulmuşsun’’ dedi görenler
Bedenime işledim yalnızlığı
Kumaş sertti, acıttım kendimi
Dantel bir sessizlik ördüm kalan duvarlarıma
Sonra bir balıkçının ağlarına takıldı çırpınan kalbim
Avlandı biçare
Baktı yaşlı balıkçı, değer bulmadı
Fırlattı derinlere
Yem olmuştu yüreğim,
Duygusuz balıklara
Elimde kala kala bir adet öksüzlük kaldı.
Büşra Ayülkü
