Tüm şehirler yıkıldı üstüme..
Kendimi nereye atsam patikası bozuk köhne bir köyden öteye geçmiyor.
Tüm bu harabeleri ben inşa ettim içimde...
Bu çıkmaz sokaklar aklımla oynuyor.
Başka yollar düşlüyorum; Ferah ve aydınlık.
Gün gibi açık.
Ama olmuyor!
Düşlerin hemen bitişiğinde tenha karamsar kaldırımlarda uyanıyorum.
Üstelik hiçbiri de denize çıkmıyor.
