Tüm şehirler yıkıldı üstüme..

Kendimi nereye atsam patikası bozuk köhne bir köyden öteye geçmiyor.

Tüm bu harabeleri ben inşa ettim içimde...

Bu çıkmaz sokaklar aklımla oynuyor.


Başka yollar düşlüyorum; Ferah ve aydınlık.

Gün gibi açık.

Ama olmuyor!

Düşlerin hemen bitişiğinde tenha karamsar kaldırımlarda uyanıyorum.

Üstelik hiçbiri de denize çıkmıyor.