Dünyanın renkleri bir bir sönüyor,
Üstüme inen bu karanlık ondan.
Şu kirletilmiş kalabalık
Fazla gelir Benim bakir yalnızlığıma.
Köşemi sahiplenişim ondan.
Geriye ne kaldı ki,
Yaşamaya değecek
Çekip gideyim desem,
Kim var ki gitme kal diyecek.
Kimseye ait olamayışım ondan.
Üstümüze örülü gök kubbe
Nasıl da kederle sarıp sarmalar dünyayı.
Her sabah peydah olan güneş,
Nasıl delip geçemez bu acı yumağını.
Durup durup uzaklara dalışım ondan.
Tembel bir solukla asılı dururken yaşama,
Boyumda kıldan ince bir urganla,
Ölümle dalga geçişim ondan..
