Uzun bir ara vermiştim seni düşünmeye,

Fakat yaşayamıyorum seni içimde yaşatamadıkça.

Sahi en son ne zaman güldü gözlerin gözlerime,

Sanırım hiç mutlu olamayacağım seni unutmadıkça.


Çok özeniyorum sana, keşke senin kadar sevilebilsem,

Ve tekrar sevebilsem seni, sevildiğimin misliyle.

Keşke bu dünyadan acısız bir şekilde gidebilsem.

Zira fazlasıyla acı sığdırdım bu cılız bedene.


Kendime seyahat için küçük bir bavul hazırladım,

Yanıma beni hayata bağlayacak şeyleri aldım.

İçinde sadece unutulmaya yüz tutmuş kitaplar,

Ve birkaç tane de fotoğrafını sıkıştırdım.


Kaybettim, kendime ait olan bütün her şeyimi,

Bitirdim, kenarda kalan son bardak kahvemi.

İstemedim, ne acı çekmeyi ne de sensizliği,

Ama yine de kaybettim, geçmişimi, geleceğimi, bavulumu, seni.