Ben biraz yıkığım

Biraz enkaz altında

Biraz umutlu

Biraz kolu kesik

Biraz ölüyüm...

Gökyüzüne bakınca, 

sonsuz ve özgürüm

Yeryüzüne bakınca, 

ismi olmayan onlarca mezar taşıyım.

İnsanlara bakınca çirkinim

İnsanlara bakınca öfke dolu

İnsanlara bakınca bencil

İnsanlara bakınca...

İnsanlara bakınca kimsesizim

Yalnızım

Karmaşığım...


Ama bazen elime tutuşturulan çorba kadar sıcağım

Kendine bakamaz elini yüzünü yıkayamaz haldeyim bazen

Bazen de gülen bir çocuğun gözleriyim.


Kaçacak gibiyim bazen

İnsanlara sırtımı çevirecek

Yaşamı bırakacak

Ceplerimi öfke ile

Kırgınlık ile

Tütün ile

Doldurup gidecek gibiyim bazen.


Ama bazen

olur ya 

Deli divane düşünür iken 

Karşına bir çocuk çıkar, yorgun gözleri ile 

Karşına bir kadın çıkar elinde orak ile 

Karşına bir adam çıkar elinde çekiç ile 

Adam da kadın da çocuğun yorgun gözleri için

Kazar diş ile tırnak ile... 

İşte o zaman, 

Bazenler alıp başını giderken 

Ben şu pis düzene başkaldıracak 

Bir kadını sevecek 

Ve her gün gülecek gibiyim... 


Yani ben biraz insan olacak gibiyim...