Kabul, kadınlarımız ve çocuklarımız vahşete uğruyor
Kabul, bazen insan kendiyle bile yalnız kalamıyor
Kabul, şu anda uğruna ağladığımız kişi bir başkasıyla gülüyor
Kabul, yokluğun beni, varlığım seni yoruyor Tanrı'm
Kabul, filmin sonunda herkes ölüyor
Kabul, kendime kendimden başka kendim yok
Kabul, mutlu son olmamıştır, olmayacaktır
Kabul, birbirimize ne kadar da çok yalan söylüyoruz
Kabul, bir insan ancak onu son seven insan öldüğünde ölür
Kabul, tüm insanlar bir gün öleceği konusunda inançsızdırlar!
Kabul, bıktım artık düğünlere tek gitmekten
Kabul, hep bi' taraf daha az sever
Kabul, hayatta en az bir kez güneş doğmaz
Kabul, benden bi' bok olmayacak
Kabul, bu cümle altı kelimeden oluşuyor
Kabul, mutsuzluk insansoyunun evrilemeyen duygusu, bitmeyen döngüsü
Kabul, dudakların çok güzel ama öpmek ne bilmiyor
Kabul, hayat kısa ve filler uçmuyor
Kabul, en dandik kutu bira 10 lira
Kabul, içimizde umutlar, ukde kalan yaşanmamışlar, aklımızda keşkeler var
Kabul, mutluluk kurgudur ve gerçekçi olursan herkes yüzünü ekşitir
Kabul, suskunum, yorgunum, muğlak ve kederliyim
Kabul, en kötü yabancı çeşidi, bir zamanlar tanıdıklarının arasından çıkar
Kabul, gerçekler acıdır, biber de acıdır, o zaman biber bir gerçektir
Kabul, surat asmak hakkımız
Kabul, dünyaya bakan yerlerim kirli, çiçeklerim hep çamur
Kabul, ölmek azot döngüsüne hatırı sayılır bir yardımdır
Kabul, her şeyin hayali gerçeğinden çok daha güzeldir
Kabul, acı geçecek ama acı çekmiş olmak geçmeyecek
Kabul, yaratmak için bazen yok etmek gerekir
Kabul, unutulanlar, unutanları asla unutmayacak
Kabul, yaşamayı anlamaya çalışmak her zaman anlamsız kalacak
Kabul, babamı evlatlarıma yalnızca anlatmakla yetinmek zorundayım
Kabul, bu cümle kısa bir öyküdür: satılık, bebek ayakkabısı, hiç giyilmemiş
Kabul, bizler birlikte her şeyi yenebilecekken birbirimize yenildik
Kabul, yorgunluktan uyuyamamak diye bir şey var
Kabul, artık hiçbir şeye kolay kolay şaşırmıyorum
Kabul, aklımda devletler restorasyonda
Kabul, dokuz ay on günlük acılar olarak geliyoruz dünyaya
Kabul, iyi şeyler yazamıyorum, insanlığa bi' faydam yok
Kabul, annemi çok üzüyorum, öyleyse belalar çatsın beni
Kabul değil;
anne ölme lütfen!
*Bu şiir çeşitli alıntılar içermektedir.
-merve
2020-08-10T22:52:38+03:00Sevgili Berkan, bir afiş niteliğinde bizleri güncel sorunlarla sancılı bir doğumun eşiğine getirmişsin. Bazı noktalarda sıkıntı yok değil ama şiirin farkındalığı çok hoş. Kalemine sağlık.
Berkay Sahnar
2020-08-10T15:48:12+03:00Tesekkür ederim 🙏 Evet, şiirimde alıntılar var ve bunların bilindik seyler olacağını düşünüyordum, özellikle böyle bi platformda. Yanılmadım ama tırnak yapmam gerekirdi diye düşünüyorum şu an. Bundan böyle bu hususa dikkat edeceğim. Editörümüze, şiirin altına alıntılar olduğunu yazdığı için ayrıca tesekkür ediyorum. Umuda, güzel seylere ve sanata yaraşır günlerin bolluğu temennisiyle 🌸🙏
Ceren Asar
2020-08-10T15:17:26+03:00Şiiri çok beğendim. Alıntılar var, evet ama açıkcası bir orijinallik tadı da aldım. Sadece kabul kelimesi beni bir miktar yordu. Eser miktarda:) Yazmaya devam etmelisiniz kaleminize sağlık
Aslı
2020-08-10T15:10:51+03:00Öncelikle şiiri çok beğendiğimi söylemek istiyorum. Başlık çok orijinal olmuş. "Akseptans"ın anlamını sayenizde öğrenmiş oldum. Şiir, mükemmel bir harman olmuş. Hem kendinize özgü üslubunuzu çok sevdim hem de bu harmanı. "Kabul" sözcüğü her dizede kullanılmasına rağmen beni rahatsız etmedi. Sadece not düşüldüğü gibi, ben de alıntı cümlelere rastladım. Keşke onları tırnak içine alsaymışsınız ve daha az tutsaymışsınız. Kaleminize sağlık.