Beklentiler,

ah şu insani

dinsiz

gözü kara

hor

pervasızca beklenen beklentiler.

Ne kadar büyük olduklarının

bir önemi olmayan

geceliğin sessiz ölümleri onlar,

neyse ki geçip gidecek hepsi

bir kelime bile bırakmadan.

Çünkü insanlar,

göremedikleri şeylerin kurbanı olduklarını,

ve bilmedikleri şeylerin telaşını,

en çok da sevdikleri şeylerin

önünde sonunda

kendilerini yok edeceğini

bilmiyorlar.

Geceleri beni ben olmaya koymayan

duvarlara karşın

hayat,

ne kadar da müteşekkir,

öyle değil mi?