Karşı apartmanın orada bir ağaç var 

Dalları kırık yaprakları soluk 

Uzansan tutacak kadar yakın gövdesi 

İnanışları var kıştan sonra gelecek bahara 

Açacak tomurcuklarını 

Bekliyor, bekliyor, bekliyor 

Karşı apartmanın orada bir yediveren var 

Dikenleri karlarla kaplı 

Baharı bekleyen incecik beli 

Sırtındaki yükleriyle umudun bekçisi 

Umman denizinin ortasında açmak için 

Bekliyor, bekliyor, bekliyor 

Karşı apartmanın penceresinde bir kadın var 

Soluk benzi, boşluğa bakan gözleri 

Yeis içinde kalbi 

Her günün doğusunda bakıyor insanlara 

İnsanların yüzlerindeki karanlığın sonsuzluğuna 

Düşen bir yağmur damlası gibi siliniyor kalabalıkların arasında 

Yine de bekliyor, bekliyor, bekliyor