belkıs

güzel bir kadındı

çok uzaklarda

düşlerde ateşti

kızgın alevli

kim dokunsa yanardı

belkıs'a

iplik iplik çözülürdü

herkes

 

el değmemiş bozkırdı

belkıs

yorgun geceleri

doyasıya yaşayan

bir badısabaydı

kendi hücresinde

kahve kahve

köpük köpük

ruha akan

 

güneşin kulu

tanrının yitiğiydi

keşfedilmemiş bir koy

delinmemiş inciydi

suyunda lavinyalar

açmayagörsün

belkıs o zaman

munis bir elçiydi

 

yemen'de deniz coşardı

güneş vurdukça

güller yanar insan yanar

el değmez olurdu

süleyman kordu

belkıs alev

aşk biçareydi

hüthüt de masum

 

belkıs

ölürken baktı

camdan kalbine

gülerken gördü

kendini suda

gülerken dirildi

yeniden belkıs

yüreğinden

bir ateş bıraktı

suya