Ay ışığın söndü karanlıkta kaldın
Yıldız gibi seni aydınlatan ben idim
Ey kıymet bilmez vicdansız kadın!
Gönlünden kayan yıldız ben idim
Ne sesin geldi ne de bana ulaştın
Papatyaların kokusuna bulaştın
İlkbaharın dallarında çiçekler açtın
Dalından düşen yaprak ben idim
İnler dururum dertli sazın gibi
Ne kara kışta geldin ne yazın gibi
Bilir idin beni yar tıpkı adın gibi
Gözlerindeki yabancı ben idim
Düştüm kirpiklerinin ince telinden
Korkarım sensizliğin beterinden
Sildin adımı kaderin defterinden
Oysa alnına yazılı isim ben idim
Düşer mi yolum gönül yoluna?
Yalnızlığımı almış iken koynuma
Bırakıp giden Leyla'nın uğruna
Çöllerde mecnun olan ben idim
Ne geç geldin ne de gittin erken
Akrepten yelkovan geçer iken
Tutuşmuş gönlümde üşür iken
Aşkın narında yanan ben idim
Acıtır iken ruhumu binbir gerçek
Benim en sevdiğim yalan sen idin
Giderken, gözlerimden elini çek
Geride gözü yaşlı kalan ben idim
