Kayboluyorum, bir gün bir ağaç altında

Bir gün ise denizin dibinde


Sanıyorum ki benden daha iyi anlayamaz kimse

Sahile yağan karın kokusunu


Sanıyorum ki en çok ben severim

Dalgaların kumsaldaki karı eritmesini


Sadece ben anlar

En iyi ben düşünürüm


Kendi şiirlerimi okurum seher yıldızını ararken

Bir dağın arkasında bulurum


En iyi ben anlarım o dağın kadimliğini

Benim ayaklarıma serilmiştir tüm ağırlığıyla


En güzel ben severim

En içten ben ağlarım ve gözyaşı dökerim


Sevdiklerim gök kadar kutsal

Sevmediklerim ise bataklığa bir leke bırakır


Ben yüce, ulu ve erişilmez bir cengâverim

Ben haklı ve doğruyum


Ne bir pişmanlığım

Ne de kendini beğenmişliğim vardır benim