nerede olduğumu bilmiyorum
en son ne kadar kaldığımı saydım
belki birini denize düşürdüm
belki otobüste bıraktım
bir ben bilirim sizi bir ben
benim bulanık kalabalığım
sevdim hepinizi zaman zaman
sonra ellerimle boğdum bazınızı tek tek
sonra yeniden doğurdum apansız
kiminiz kadın kiminiz erkek
artık kırdım paslı zincirimi bakınız
yepyenisiniz taktım
parlattım kalayladım
aramaktan bulamadığım
bulup hala aradığım bir şeyim ben
şimdi neredeyim biliyorum
keskin maviliğinde kanıyorum dinleniyorum
bazen kuş uçar beğenmez
kitap okumayı da pek sevmez ama
kimse onun kadar güzel seni seviyorum diyemez
