Beni Eve Götür

Gözlerine baktığımda,

Beni kucaklayan inancın kanatlarını hissediyorum. 

Sesini duyuyorum uzaklardan,

Beni eve götür, 

Kollarına. 

Su götürmez bir gerçeklik yokluğun,

Kabulleniyorum. 

Ve düşüyorum bulutlardan yeryüzüne. 

Gökyüzüne hayranlığım ile. 

Beni eve götür,

Ellerine. 

Bir hayli uzaktayım gülüşünden. 

Karanlıktayım. 

Ve bulamıyorum bir türlü yolumu. 

İşte, ruhumun en büyük özlemi bu. 

Beni eve götür,

Gülüşüne. 

Kokunu duymadığım her gün,

Büyük bir külfet ruhuma. 

Küfürler savuruyorum zihnime, aklıma. 

Ve beni kucaklayan inancın kanatlarına. 

Beni eve götür,

Sana, senin var olduğun yarınlara...