Kaç bulut geçti bilmem
Güller soldu yaprakları birer birer kurudu
Bozuk bir şemsiyeyle yağmurda yürümek gibiydi seni sevmek
Hem seviyor hem itiyordun nedensiz
Karşıki kaldırımda sevdiğimiz cafedeyim
Tabancam kalemim, her harf bir kurşun
Yazarak öldürüyorum kendimi
Başka türlüsünü beceremiyorum
Sana aşık olarak öldürüyorum kendimi
Tuttuğum avucunu çekince elimden
Ölüyorum istemeden
Gözlerin bana bakmadığında bayılıveriyorum
Öyle kırılganım anla işte
Çok yaşamam bu gidişle
Dudaklarından dökülen tek bir kelime
Sonum olur ya da sonsuzluğum
Bunu bilerek gel
Kalbim ellerinin arasında bir cevher
Ruhum ruhuna kenetlenmiş
Seni bekler
Beni severek gel
