geç vakit kendimi tırmanmak,
ve her şeyin üzerine ansızın yığılmak...
bu kadar, daha ileriye gitmeyi bilmedi ayaklarım.
kurtuldu derlerdi yaşlanmış olsam, oysa evet,
sıkıcılığın membası, buradan kurtulmuş sayılırım
eve dönüşlerde,
büyük laflarla ördüğüm saçlarım yok artık,
akla- siyahla, güçsüz umutlarla kaybettim,
bir büyük eyvah etkisinde kaldırıldım rafa
oysa daha neler diyecek, neler bilecektim
hiçbir günah, yetişemez şimdi kendi mahvıma
bulanık anlamlı bir kelimenin çarpıntısıyla
oturtulmaya çalışıldığım yörüngeye ne olur
çekmecelerinde hikmet karıştırdığım hayat,
hiç yanaşmadı kolay bir cevaba
bunlarla nereye yol olur
kalan dört hücrem bana bunu anlat
Mehmet Metli
2024-03-21T21:21:24+03:00Teşekkür ederim yine.
Server Fethi
2024-03-21T20:42:32+03:00İyi şiir, yine. Tebrikler.