geç vakit kendimi tırmanmak, 

ve her şeyin üzerine ansızın yığılmak... 

bu kadar, daha ileriye gitmeyi bilmedi ayaklarım.

kurtuldu derlerdi yaşlanmış olsam, oysa evet,

sıkıcılığın membası, buradan kurtulmuş sayılırım 


eve dönüşlerde,

büyük laflarla ördüğüm saçlarım yok artık,

akla- siyahla, güçsüz umutlarla kaybettim, 

bir büyük eyvah etkisinde kaldırıldım rafa 

oysa daha neler diyecek, neler bilecektim

hiçbir günah, yetişemez şimdi kendi mahvıma 


bulanık anlamlı bir kelimenin çarpıntısıyla 

oturtulmaya çalışıldığım yörüngeye ne olur

çekmecelerinde hikmet karıştırdığım hayat,

hiç yanaşmadı kolay bir cevaba

bunlarla nereye yol olur

kalan dört hücrem bana bunu anlat