O duvarların içinde çalıyor bir şarkı sürekli,

Sessizliği delip geçiyor ahengi.

Sevmediğini özleyenlerden geçilmiyor ortalık,

İnsanlar nefes alıyor kesikli.


Her gün geliyordu buraya oysaki,

Neden yabancı hissediyordu?

Her gece izlediği duvarları,

Neden yıkmak istiyordu?


O duvarların içinde yanıyor bir ışık sürekli,

Parlaklığı çok, bembeyaz rengi.

Dünyasını kuramayanlardan geçilmiyor ortalık,

İnsanlar bulutlara dahi imreniyor belki.


Her gün yanıyordu o ışık oysaki,

Neden şimdi kör ediyordu?

Her gece dertleştiği duvarları,

Neden parçalamak istiyordu?


O duvarların içinde geziyor bir adam sürekli,

Taşlaşmış bedeni, taşıyor zihni.

Dört duvarlardan geçilmiyor ortalık,

İnsanlar konuşuyor, ileri geri.


Her gün yaşıyordu adam oysaki,

Neden kimse bilmiyordu?

Her gün ağladığı duvarlar,

Neden büyüyüp duruyordu?


Dinleme ey kardeşim!

İnanma dışarıya.

Evet, yıkacaksın dört duvarı bir gün.

Sanıyorsun göreceksin güneşi o zaman.

Güneş bizi terk edeli çok oldu ey kardeşim!

Evet, dört duvar yok dışarıda.

Sanıyorsun özgürsün, inanma, aman.

Bu gök beşinci duvar ey kardeşim!