Boş, kimsesiz odalarda
Bahar oldu bir bakışınla
Betondan; gül, papatya
Bilmediğim onlarca kır çiçeği
Kaldırdı bir bakışınla
Betona başını
Direndi, aldı onun olanı.
Güneş anladı sensiz olamayacağını
Doğdu tekrardan betonlara başkaldırmış
Çiçeklerin tepesine
Rüzgar uçurdu bir lafınla
Çiçeğe güneş izni vermeyen çatıyı
