geç gelen günlerim var benim

üstünde debelenen şiir çiçeklerim

ruhumun altında ve üstünde

insan ne ile düşünür?

insan nasıldır böyle

günler geç geliyor

çoğu zaman sessiz

ve inadına

evet inadına geceler

yaşıyor yaşatıyor

nefes alıyor buhar olup

bir bulut gibi biçimsiz anla

geçiyorla geçmiyor arası işte

ama ben nefes almıyorum öyle olunca

olmayabiliyor da

bilemiyorum canım, bilemiyorum

yokluktan da değil ki

kendim var mıyım bilmiyorum ki

yeterince açılamıyorum

acılamıyorum

ağlayamıyorum

bu dünya ne biçimdir ne değildir

ses midir nefes mi?

şöyle mi olacak böyle mi?

o mu kalmalı, bu mu gitmeli? insan ne ile düşünür?

insan yaşar mı?

sorular da geçmiyor

yaş kalıyor yerler yüzler içeriler

bakın

bakbenbakınıyorumbiryerlerde

ama ve fakat geçmiyor yine

ne günlerin ne saatlerin içinden

geç geliyor sonra geçmiyor

yaşıyor ve yaşatmıyor

bir sigara küllüğünde yansımam

hiç içmemeye yeminliyken bile

zorla geçsin diye mi yapıyorum?

yapıyor muyum?

bilmiyorum canım, bilemiyorum.

siyaha çalıyorum gün ortasında dahi

gün ortası dediysem akşamın biraz üzeri

üzerimin üzeri

ben seni üzerim mi?

hayır kendimi, yalnızca kendimi

etimi, kemiğimi, iliğimi, canımlarımı

istiyorum ki geç gelmesin şöyle

ne günler

ne geceler

ne aklım

hiç geçmesin de öyle erkenden.

doyamadıysak bir sebepten

akamadıysak geçmelerden

insanca yaşayamamaktan

ol akıllarda hep kaybolmaktan

tenhaca düşünmekten

düşünülmemekten

düşlenmemekten.

gelin günler ben geçtim kendimden

önemli değil artık

biliyorum canım, biliyorum sen de...

her şey çok geçici değil mi artık

çok yüzeysel

geceler gündüzler ve bizler

görülür mü duyulur mu

içimizdeki hiçlikler

dışımızdaki hiçlikler

geçiniz!

canımı burnuma getirdiniz

varsın dolsun gözlerime

maviler

serçeler ve çiçekler

ağustosta şenlikler

bitmesinler

ama geç meç biraz anlıyorum

utanmıyor bitmiyor

azalıyorum

sevmeden geçmeli günlerim

yahu bırakın beni geçmeliyim

gündüzleyin gelen mor gecelerim

ve de şu arsız deliliğim

ile mi? yok daha neler, yokum ki

azalalım canım peki, azalalım

yahu tamam, anladım ben beni

altıymış üstü yediymiş

aylar yıllar geçermiş

bugün sekizin yirmi üçüymüş fark etmez

inanmasam da

karanlık bassın

çiçekler görünmesin

öyle geçeyim.

geç-tim.