boşvermişliğin de bir usulü var..
bırakırken içini doldurduğun düşleri,
düşüşe de saygı duymalı insan.
ve vermeli hakkını incinmenin,
incitmekten ziyade..
zira: incinmeden incitemezsin,
“incitemezmişsin, incitilmeden..”
öyle’imiş..
bilemezmişsin; dolmadan taşmayacağını..
ve hatta, boşa koyduğunda almayacağını.
zamana yayılmayan, zamansız bitişleri boşverirken de , bilirsin..
başlamayan hiçbir şeyin bitmeyeceğini.
bitmeden başlayanların da devam etmeyeceğini..
