Biliyorsun hala aşık olabilirim. Saçları sarı, gözleri mavi olmayan çocuklarım olabilir. Adının hatıralarım dışında hiç anılmadığı bir hayatım olabilir. Zihnimin en ücra köşelerinden akıp giden zamana yenik düşebilir hatıralarımdaki görüntün.
Biliyorsun çoğu insan bir yolunu bulup tamamlar yarım kalan hikayelerini Yastıklardan ev yapıp saklandığın o saf çocukluk hallerin gibidir bazı şeyler, seni gördüklerini anladığın ana dek devam edebilir.
Biliyorsun adın hariç herşeyi unutabilirim bir gün. Zaten ne travmalar, ne bitmeyen geceler unuttum. Bir daha hiç okumadığım bir kitabın altını çizdiğim o en harika cümlesi olur suretin. Bir daha okumadığım. Hiç hatırlayamadığım.
Biliyorsun hayat pamuk ipliğine bağlıdır. Herhangi bir sokakta köşeyi döndüğüm anda, yahut hiç bilmediğim bir yerde hiç olmayacak bir anda senin yerine gönlüme girebilecek bir gülüşle karşılaşabilirim. Başka bir gülüş, başka bir koku sinebilir tenime. Başka bir ses kazınır kulaklarıma, zihnime.
Biliyorsun. Herkesin kendince bir bahanesi bulunur hayatta.
Lâkin birazcık, sadece birazcık yardım etseydin bana;
seni ölene dek sevebilirdim.
