Yalnızlık, içime sinilmiş bir yazgı gibi
Bu yiten kıştan çok daha fazla üşütüyor.
Üstüme örtülememiş işte o insanlar.
Ruhları mı buzdan, karanlıktan mı korkmuşlar, görmedim.
Peşlerinden sıcak hüzünler sönüp gitmiş
Sayfalarca şiiri yakmışım bir başıma…
Arada bir konuyor pencereme o imtiyazlı günler
Eksi bir dost gibi, düşman başına, selamlıyorlar
Unutacağım her bir anıyı
İntihar eden o şairleri
Dolaptaki ekşimiş çorbayı ve
Soğumuş kahvemi veriyorum ki gitsinler.
Diye diye bahar da bitecek
Sessizlikten olsa gerek bu mevsimin bu kadar geç gelişi
Hadi ıslanalım bu yağmurlarda
Hadi sevişelim, yalnızlığım bitmeden
Hadi unutalım gereksiz ayların tek sayılı günlerini
Yeniden yaratsın beni tanrı, evrim, doğa, yazılımcı
Hadi yaşayalım ilkbaharı en tazesinden
Kimle, bilmeden.
