Ben güneşin yakalayamadığı şafak vaktiyim.
Karanlık olmadığı kadar aydınlık da değilim.
Yalancı mumundaki ışığın dahi kalmadığı,
Yıldızların bile gökyüzünden gitmeye başladığı,
Ayazın çöktüğü o yalnızlıktayım.
Eksiğim.
Ne ışığa ne de karanlığa aitim.
Aslında ikisine de hazır değilim.
Ben yönünü kaybetmiş bir pusulayım.
Ne kuzey ne de güneyim.
Kaybolmuş ve kaybetmişim.
Mevsim ne olursa olsun ne sıcakta ne de soğuktayım.
Rastgele fırlatılmış ok gibi sadece yaydan çıkmışım.
Bir ışıkla gündüz, bir çekimle yön bulabilecekken
Belki bir hiç, belki de her şeyim.
