Daha fazla dayanamayacaktım belliydi
Bir yaz gecesi açtığım pencereden giremeyen rüzgar
İçimi arşınlıyordu
Bu yaşadığım ayı silebilsem hayatımdan
Bu ay içimi delen dikenleri söküp atabilsem
Bu hüzünler hiç yaşanmamış olsa
Ve bir sabah yüzümdeki sıcak gülümsemeyle uyanabilsem
Bir gece içimdeki huzurla kapatabilsem gözlerimi
Göz yaşının bir süre sonra kirpik diplerimi yaktığını bilmesem hiç
Mutluluktan ağlayınca göz yaşları tatlı olurmuş diyip
Mutluluktan ağlamaya çalıştığım
Gözyaşlarımın arkasından koştuğum çocukluğuma dönsem
İçime attığım kırgınlıklarımı bağırsam
Küçükken uyuyamadığım uykuları uyusam
Yiyemediğim yemekleri yesem
Oynayamadığım oyunlar için arkadaşlarımı çağırsam
Bir poşetin ucuna ip bağlayıp
Onu göğe salsam
Korna seslerine aldırmadan poşetin süzülüşünü izlesem
Yüzümdeki koskocaman gülümsemeyle.
Abim yanımda olsa
Oyunlarımı bozsa
Bilmesem hiç ağlayınca yüzümde çıkan kızarıklığı
Sadece doğarken ağlasam
Kimse itmese beni okulda
Düşüp küçük dizimi kanatmasam
Eve gidince annemin yanımda olmadığını
Tekli koltuğa oturup bantlı dizime bakarak fark etmesem
Kalbim daha mı az acırdı?
Bu içimdeki esen rüzgar delicesine
Dingin bir akşamüstü esintisi mi olurdu?
Bilmiyorum.
