Binlerce çiçek topladım sana içimin arka bahçelerinden,

Adımlarının izlerini okşadım gece yarısı uykularında.

Yüzüme ellerinle dokundum

Ve yeryüzünü parmaklarınla avuçladım.

Bildiğim bütün geçitlerden sana varmak için yollara çıktım,

Bilmediğim her yolda kaybolmamak için gözlerindeki tebessüme tutundum.

Yarım küremin üstünde istiflenmiş beton yığınlarını yerle bir ettim seninle,

Kocaman kocaman adımlar atalım diye.

Hani şimdi sen çığlık çığlığa

Hani şimdi sen avazın çıktığı kadar yürüyorsun ya,

Bir kenti önüne diz çöktürürcesine.

İşte bu benim önünde diz çökmüş yaşamım,

İşte bu benim adanmış ömrümün sana kalan günleridir.

Bil istedim.