Yüzdüm
Batık gemilerine karşı dalgaların
Ben bu ufalanan kulaçlarla yüzdüm
Tuza bandığım ellerim
Böyle
Bir tren garında koşar gibi
Rüzgarla örtünür gibi
Kalelerin kumdan değil, tozdan var olması gibi
Hafifledi
Safiyetim yanaklarıma taşınırken
Yüzdüm
Ilık nefesine karşı fırtınanın
Bu ittiği suyu misliyle bağışlayan gözlerle yüzdüm
Üfleseler yıkılmaz
Üfleseler yanardı kor misali yüreğim
Ben
Denizini kaybetmiş balığın acısıydım
Kokusunu yitirmiş sahillerin yosun istilasında
Bir balığın acısıydım yalnız
Yüzmeme izin verdilerdi
Ben bu mai dinginliğin
Çaresiz, yorgun bakışlarını ıslattım
Kramplar eşliğinde dizlerim
Dizlerimi umutlarım gibi
Böyle
Hep kırdım
Zavallı ruh
Zavallı ufuk ve hiçlik
Ben bir nokta gibi çaresiz, peşinden
Yüzdüm
Kıyıya vurmak için kendimi, ırak yerde vurdum.
Kevser Karakaş
2021-05-03T23:12:02+03:00Teşekkür ederiim :)
Flickerofarinna
2021-05-02T22:02:56+03:00Çok beğendim,kalemine sağlık.
Kevser Karakaş
2021-05-02T04:36:17+03:00Başkalığını fark etmene çok sevindim Yusuf, çok teşekkür ederiim ve de hoş buldum 🌺
Kevser Karakaş
2021-04-26T17:32:02+03:00Çok çok eski, fakat yeri bir başkadır bu şiirin benim için. 'Böyle' güzel bir yorum yaptığın için teşekkür ederim Reyhan ♡♡
Reyhan Polat
2021-04-26T15:36:02+03:00Anlamının yanısıra biçim yönüyle de çok beğendim. Başlangıç çok güzel, ilk bölümde böyle kelimesinin yeri iyi bir vurgu noktası olmuş. Bölüm geçişleri de iyiydi. Kalemine sağlık Kevser. :)