Yüzdüm

Batık gemilerine karşı dalgaların

Ben bu ufalanan kulaçlarla yüzdüm

Tuza bandığım ellerim

Böyle

Bir tren garında koşar gibi

Rüzgarla örtünür gibi

Kalelerin kumdan değil, tozdan var olması gibi

Hafifledi

Safiyetim yanaklarıma taşınırken

Yüzdüm

Ilık nefesine karşı fırtınanın

Bu ittiği suyu misliyle bağışlayan gözlerle yüzdüm

Üfleseler yıkılmaz

Üfleseler yanardı kor misali yüreğim


Ben

Denizini kaybetmiş balığın acısıydım

Kokusunu yitirmiş sahillerin yosun istilasında

Bir balığın acısıydım yalnız


Yüzmeme izin verdilerdi

Ben bu mai dinginliğin

Çaresiz, yorgun bakışlarını ıslattım

Kramplar eşliğinde dizlerim

Dizlerimi umutlarım gibi

Böyle

Hep kırdım


Zavallı ruh

Zavallı ufuk ve hiçlik

Ben bir nokta gibi çaresiz, peşinden

Yüzdüm

Kıyıya vurmak için kendimi, ırak yerde vurdum.