Bir ben, bir isa, bir de defterim
Sonsuz gürültüsü içinde hayatın
Sabır türküsü söylüyoruz
Ve nice akşam yemeklerini es geçiyoruz
Ben, yüreğimin çöplüğünden
Hayal kırıklıkları topluyorum
Satıyorum kendimi kendimden değersizce
Ve artık gülümsemiyorum
İsa, ilham kalemim
Paramparça haliyle imgelenen sözlerim
Harfler diziyorum birbiri ardına
Ve artık anlatmıyorum
Defterim gri kaplı, içi karanlık
Yarısı gençliğim, yarısı pişmanlık
Günden güne artsada karanlığı
Ben artık susuyorum
