bir hayatı seviyorum bir kendimi sevmeyi
küçük şeylerden mutlu oluyorum
gökyüzünün renginden
toprağın gülüşünden
venüsün kıkırtısından mutlu oluyorum
hepsi güzel anılar oluyor uzaktan uzağa
ben yaşlandığım her gün
herkesten her şeyden
daha umutlu bir kadın oluyorum
ojeleri de taşırmadan sürebiliyorum artık
bir de utanmadan şiir diyorum yazdıklarıma
denize atılmış bir şişenin içinden bakıyorum bize
üstelik güzel insanlar değip geçiyor bana
ıskalıyorum inceliklerinden
bir bebek gibi yürümeyi öğreniyor sanki ruhum
ben geçen her gün
hissediyorum
daha çok kendim oluyorum
