Bir geceydi ışıl ışıl
Göz gözü görüyordu bakana
Ama anlamıyordu insan
Nasıl bakılacağını
Nasıl görüleceğini
Bir kadın
Bir şehir
Bir orkide zamanıydı
Çamlıca gibi hakimdi şehre kadın
Sahipsiz bir kedi gibi dolaşıyordu sokakları
Gül kurusu gözlerini gizliyordu ara ara
Boğaz'dan esen rüzgâr saçlarına ılık bir buse bırakıyordu
Yazdı
Maviydi
Martıydı
Güzeldi İstanbul
Hayat Boğaz'ın suları gibi tereddütsüz akıyordu
Kadın bu akıntıya baktı
Eliyle okşadı yeşil suları
Gözüyle süzdü her zerresini
Art arda buğulu bir mevsim gibi belirdi yaşananlar hayalinde
Geçmişin aynasında parmaklarının izi kaldı
Haşin hoyrat ve acımasız…
Uslu bir deli edasıyla çekildi kendine
Mağlup ve mazruf
Şehrin gürültüsüne hapsetti olup biteni
Kadın İstanbul'u ılık bir çay gibi bitirdi bir çırpıda
Süleymaniye sırtında
Haliç avucunda…
