bitsin diye öldüğüm hezeyanları anlatmaya başlasam,
bir iki bin yıl daha komaya girer akıl dedikleri
diyarın başına gelen akıl, biraz da ben olsam...
saçma, bu ne zaman neyi bitirebilmiştir ki
***
bağışıklık azaltan bir düşünceyi değiştirmenin zorluğu,
sevgilerimizi yoğun şekilde meşgul eden şeydi
sağ salim dökülen göz yaşı ve saçlar
aldırmazlığın ibresini sona getirdi
bunda hiç aramadan bulduğum bir hikmet var
***
artık kendini yakmanın,
göz kapağını delip geçen bir ışığı vardır
dahası kendini bilmenin de aşk cihetinden
yenik düştüğü badireler ve yasaklar...
ve şiirin biteceği yeri anlamıştım
meşruluğunu yitiren devlet dairelerinden
***
Kim beni görseydi, içindekini tebliğ etmeden
evvelâ diriltmesi gerekirdi
o gün böyle geçer, sorardım;
sonra varsa imandan başka bir hüneri
uzatmamak gerekirmiş, akıllıca da olsa bir deliliği
