Ara sokaklarda bulduk biz onu
Yağmur damlalarının arasında
Çamurlara batmış bir şekilde
Nereden gelmiş nereye gidiyor
Sormadık nasıl bu hale gelmiş
Cennetten düşmüş gibi bir hali vardı
Karanlığa, yaralara alışık değil gibiydi
Gözlerinde sokak lambaları sönük
Teninden çok ruhu yara almış
Duymuyor, ses etmiyor...
Bilmiyor, yüreği susmuyor
Yağmurlar kulağına fısıldıyor
Bir yerlerden sırlar getiriyorlar ona
Yürüyor sanırsın sürünüyor
Hiç tatmamış acıyı, yarayı
Demiştim cennetten düşmüş
Cehennem olmuş dünya ona
Kıyameti yaşıyor belki de
Döndü birden bana baktı gözlerime
"Cennetten değil bir kalpten düştüm."
