Bülbül durmadan ötüyor sevdası gül için.
Gül oralı bile değil... O kim ki gülü sevecek
Bülbül olanların farkında bile değil olsa ne olacak.
Ötmediği, sevdasını söylemediği an da ölecek
Dört mevsim geçti bülbül yine öttü,
Felaketler oldu bülbül yine durmadı
Gül bir kere bile gülmedi ona...
Seviyorum da demedi... Sevmedi bülbülü
Bülbül her şeye rağmen öttü
Sevdasını söyledi her gün ona
Aşkına karşılık alamadı, belki beklemedi
Biliyordu gülün bu halini, aldırmadı
Sevdasını haykırmayı seçti,
Fakat bir sabah uyandığımda duymadım onu
Çıktım, baktım hemen bahçeye
Düşmüştü sevda dolu bedeni toprağa
Yüreği kanlar içinde kalmış
Ruhu gökyüzüne uçuyor
Son nefesini veriyor bekliyor yine de
Gül den son bir kez güzel bir söz
Olmuyor... Gül yine bakmıyor ona
Derin bir sessizlik oluyor susuyor herkes
Kaçıyorlar bir yerlere görmek ağır geliyor
Bir karga çıkıp geliyor elektrik tellerinde
Başlıyor ötmeye durmadan ötüyor
Belki de haykırıyor...
Gittikçe daha kötü ötmeye başladı
O öttü gül eğildi, gül büküldü
Karga susmadı, gül eğilmeye devam etti
Kapattım pencereyi, sabah açtım ses yok
Karga yerinde duruyor... ötmüyor
Yüzünde büyük bir gurur var
Gözüm güle kaydı, solmuş,
Yaprakları dökülmüş,
Son nefesini veriyordu
Karga son bir kez daha öttü
