Bir katliam var bu gece
Sanırsın ki ölüm hiç olmadığı kadar yakın
Kesilmiş soluğun çırpınışları nafile
Nafile düğümlenmiş boğazın yutkunması
Bir ölü var olacak gecenin sonunda
Soracaklar mevta neden ruhsuz diye
Yazık, bilmeyecekler nedenini hiçbir zaman
Ve çok iyi biliyorum ki
Anlaşılmamış olmanın hastalığını
Veremden aşağı sayacaklar
Hâlbuki Hegel de muzdaripti anlaşılmamaktan
İşte ben de hüzünlüyüm bu gece
İtiraf ediyorum!
Bana nasılsın, iyi misin diyenlere
Her daim yalanlar söyledim
İhtiyacımı soranlara ise
Her teşekkürüm bir yalandı
Çünkü anlaşılmaya ihtiyacım vardı benim
Ve ben hiçbir zaman da iyi olamadım!
